
Dla Leventa Sıla stała się oskarżoną w procesie, który toczył się w jego umyśle. Obrazy Sıli i Kuzeya krążyły w jego głowie, przekształcając wspomnienia w podejrzenia. Każde przyjazne gesty Sıli stawały się dla niego podejrzane, a jego zazdrość narastała.

W rodzinnej kolacji, podczas której Bahar próbowała wypełnić pustkę, Levent nie był w stanie skupić się na niczym innym jak na Sıli. Zauważał każdy jej ruch, każdą drobną zmianę, a jego podejrzenia rosły. Kiedy Sıla w końcu wspomniała o Kuzeyu, Levent poczuł, że traci kontrolę.Po długim milczeniu, Levent w końcu zapytał Sıli, gdzie była, oskarżając ją o zdradę. Słowa te spadły jak wyrok. Sıla, zszokowana, próbowała się bronić, ale Levent nie chciał słuchać. Jego gniew przesłonił miłość, jaką do niej czuł.Ich kłótnia stała się walką, w której każde słowo raniło. Sıla, czując się osaczona, wykrzyczała, że kocha tylko jego, a nie Kuzeya. Levent, zraniony jej obroną, odpowiedział, że nie może jej zaufać.

Słowa Sıli zaczęły w końcu docierać do Leventa. Zobaczył w jej oczach ból, ale jego zazdrość nie pozwalała mu uwierzyć. W momencie kulminacyjnym Sıla wyznała, że to, co robi, jest dla jego dobra, a Levent, widząc ją płaczącą, czuł, jak jego serce pęka.Cisza, która nastała po ich kłótni, była przerażająca. W końcu Sıla, zrozpaczona, zamknęła się w swoim pokoju, a Levent poczuł, że stracił wszystko. W tej mrocznej atmosferze Tülay, w innej części domu, knuła swoje intrygi, a Hakan zmagał się z własnymi demonami.W końcu Levent, stojąc przed drzwiami Sıli, zdał sobie sprawę, że jego zazdrość i oskarżenia zabiły to, co między nimi było najważniejsze. Zrozumiał, że musi walczyć o ich miłość, ale nie wiedział, jak to zrobić.

Słowa, które padły, były jak trucizna, a zaufanie zostało zniszczone. Levent zrozumiał, że nie może cofnąć czasu, ale postanowił walczyć o Sılę, mimo że nie wiedział, czy jeszcze mu zaufa.Ta burzliwa konfrontacja pozostawiła ich w chaosie, gdzie miłość i ból splatały się w jedno, a przyszłość stawała się coraz bardziej niepewna.