Miłość i nadzieja: Kuzey w pułapce! Bahar przyłapała go z JEGO prawdziwą miłością, Sılą Małżeństwo z obowiązku. Miłość, która stała się zakazanym sekretem. Kuzey poślubił Bahar, lecz każda sekunda u jej boku jest kłamstwem, gdyż jego serce od zawsze należy do jej siostry, Sıli Teraz, po tragicznym wypadku, Sıla cierpi na amnezję, a jej milczenie staje się dla Kuzeya torturą i nadzieją jednocześnie Czy to okrutna gra losu, czy desperacka gra pozorów, by chronić tych, których kocha? W szpitalnym pokoju, gdzie cisza gęsta jest od niewypowiedzianych słów, rozegra się dramat trzech serc

Gdy prawda brutalnie wtargnie do ich życia wraz z pojawieniem się zdradzonej żony, rozpęta się burza, której skutków nikt nie jest w stanie przewidzieć Czy miłość zdoła przetrwać w sieci kłamstw, poświęcenia i okrutnych manipulacji, za którymi stoi ktoś, kto pociąga za wszystkie sznurki? Część I: Cisza przed Burzą – Sceneria Uwięzionego Serca.

Kuzey siedział nieruchomo na krześle obok łóżka, nie odrywając wzroku od delikatnej twarzy Sıli Spała, a może udawała, że śpi; jej oddech był miarowy, ale rzęsy drżały lekko, zdradzając niespokojną duszę Dla Kuzeya ten pokój był niczym pozłacana klatka, gdzie on i jego miłość byli uwięzieni przez ściany okoliczności, kłamstw i bolesnych tajemnic Był strażnikiem, ale jednocześnie więźniem.

Jego myśli były chaotyczną burzą, niekończącą się walką między obowiązkiem a pragnieniem Bezwiednie uniósł dłoń, a jego zrogowaciałe palce musnęły obrączkę na palcu serdecznym Chłód metalu dotknął jego skóry, ale uczucie, które wywołał, było bardziej palące niż ogień Ta obrączka nie była symbolem miłości, lecz kajdankami, namacalnym dowodem jego zdrady Ożenił się z Bahar, siostrą kobiety, którą kochał, w małżeństwie zaaranżowanym przez władczą rękę Cavidan, matki, która zawsze szukała sposobu, by rozdzielić go z Sılą Każdą sekundę, którą spędzał jako mąż Bahar, czuł, jakby zabijał cząstkę własnej duszy i prawdziwą miłość swojego życia

Spojrzał na Sılę, a wspomnienia napłynęły jak niepowstrzymana fala. Pamiętał jej uśmiech, promienny jak słońce Pamiętał jej spojrzenie, które mieściło w sobie cały wszechświat miłości, który tylko on potrafił dostrzec Pamiętał szepty, niezdarne, ale płomienne dotyki, chwile, które ukradli temu surowemu światu Pragnął jej dotknąć, pogłaskać jej włosy, wymówić jej imię w sposób, który tylko oni rozumieli Ale nie mógł.Jego dłoń zacisnęła się w pięść, żyły nabrzmiały, ogarnęła go bezsilność Jej milczenie było najbardziej wyrafinowaną formą tortury. Lekarze twierdzili, że po wypadku straciła pamięć, ale Kuzey w to nie wierzył Nie mógł uwierzyć. Znał Sılę. Znał jej siłę i poświęcenie.Wierzył, że to tylko “niewinna gra”, którą odgrywała, przedstawienie wystawione, by chronić szczęście swojej siostry i jego samego Myślała, że usuwając się z jego życia, przyniesie mu spokój. Ale myliła się. Jej nieobecność, jej milczenie, było bardziej bolesne niż jakiekolwiek pożegnanie Szukał. W każdym jej oddechu, w każdym nieświadomym mrugnięciu, szaleńczo szukał znaku, iskierki w jej pustych oczach Znaku, że jego Sıla wciąż tam jest, pogrzebana pod powłoką zapomnienia.Nadziei, że ich miłość nie umarła, że jest tylko w stanie hibernacji, czekając na cud, by się przebudzić Cisza w tym pokoju nie była pustką; była wypełniona niewypowiedzianymi pytaniami, niemymi oskarżeniami i palącą tęsknotą Dla Kuzeya milczenie Sıli było bronią torturującą jego duszę. Ale nie wiedział, że dla Sıli była to jedyna tarcza, jaką miała, by chronić swoje serce przed ponownym roztrzaskaniem Prawdziwa walka nie toczyła się w słowach, które miały zostać wypowiedziane, ale już trwała w tej śmiertelnej ciszy Część II: Kruchy Teatr Pamięci – Cichy Dialog.Sıla poruszyła się lekko, jej oczy powoli się otworzyłyJej spojrzenie prześlizgnęło się po białym suficie, potem po ramie okna, i w końcu zatrzymało się na mężczyźnie siedzącym obok Na jej twarzy pojawił się przelotny wyraz zakłopotania, udawanego strachu. Skuliła się lekko, jak małe zwierzę zapędzone w róg Kuzey poczuł, jak jego serce się ściska.Nienawidził widzieć jej takiej, obcej i defensywnej Wziął głęboki oddech, starając się, by jego głos był jak najłagodniejszy, jak najspokojniejszy, jakby obawiał się, że nawet najmniejszy hałas może zniszczyć ten kruchy teatr “Obudziłaś się?” zapytał, jego głos był głęboki, ale krył w sobie drżące oczekiwanie “Jak się czujesz?”.Sıla spojrzała na niego, jej oczy były duże, czyste, ale puste “Ja. dobrze,” odpowiedziała cicho. “Kim jesteś? Dlaczego tu jesteś?”.Każde jej słowo było jak niewidzialny sztylet wbijający się w pierś Kuzeya “Jestem Kuzey,” powiedział, próbując się uśmiechnąć, ale uśmiech wyszedł krzywy i bolesny “Jesteśmy. jesteśmy przyjaciółmi.”.Postanowił spróbować. Musiał spróbować.Nie mógł zaakceptować tej okrutnej prawdy Pochylił się do przodu, jego głos stał się bardziej żarliwy, jak szept przeznaczony tylko dla niej “Sıla, pamiętasz? Pamiętasz małą kawiarnię na rogu, gdzie spotkaliśmy się po raz pierwszy? Wylałaś kawę na moją koszulę i byłaś tak przerażona, że bez przerwy przepraszałaś “.Zamilkł, obserwując jej reakcję.Jej oczy wciąż były pozbawione wyrazu, ale przysiągłby, że zobaczył w nich błysk, który zgasł tak szybko, że zastanawiał się, czy sobie tego nie wyobraził “Ja. nie pamiętam,” potrząsnęła głową, jej głos był słaby.Wewnątrz Sıli szalała burza Pamiętam, Kuzey. Pamiętam wszystko. Pamiętam, że tego dnia lekko padało, pamiętam twoją niebieską koszulę, nawet sposób, w jaki się śmiałeś, mówiąc, że to twoja szczęśliwa koszula Proszę, nie kontynuuj.Każde wspomnienie, które przywołujesz, to jak sypanie soli na moje rany Ale na zewnątrz była tylko pacjentką z amnezją, zdezorientowaną i przestraszoną.Kuzey nie poddawał się Wyciągnął rękę i delikatnie ujął jej dłoń. “A co z tym?” zapytał drżącym głosem. “Ta dłoń czy jest ci znajoma? Czy coś czujesz, Sıla? Powiedz mi, czy coś czujesz?”.Tym razem jej reakcja była wyraźniejsza Gdy ich skóra się zetknęła, prąd przebiegł jej po plecach. Jej palce nieświadomie zacisnęły się w jego dłoni Oczy rozszerzyły się, a na krótką chwilę mur obronny runął, odsłaniając bezgraniczny ból i miłość Ale potem szybko cofnęła rękę, ukrywając ją pod cienkim kocem.”Przepraszam,” szepnęła, nie śmiąc spojrzeć mu w oczy “Ja nie. nie wiem. Twoja ręka jest bardzo ciepła, ale. nie pamiętam.”.Pamiętam, Kuzey Pamiętam to ciepło. To ciepło było kiedyś moim najbezpieczniejszym schronieniem. Pamiętam uczucie twoich palców splecionych z moimi, uczucie bezpieczeństwa i bycia kochaną Ale nie mogę. Muszę to zrobić. Dla ciebie. Dla twojego szczęścia z Bahar.Muszę zniknąć z twojego życia, żebyś mógł żyć normalnie Jej wewnętrzny monolog był bolesnym wyznaniem, potwierdzeniem, że ten teatr amnezji był ostatnim aktem poświęcenia, jaki mogła uczynić dla mężczyzny, którego kochała Kuzey patrzył na nią, a jego serce pogrążyło się w otchłani rozpaczy. Widział to. Był pewien, że to widział To spojrzenie, ten uścisk dłoni. Jego Sıla wciąż tam była.Ale celowo się ukrywała Dlaczego? Dlaczego zadawała sobie i jemu taką torturę? Nie rozumiał, że jej “niewinna gra”, czyn, który w jej mniemaniu miał wszystkich chronić, w rzeczywistości zasiewał ziarno jeszcze większej tragedii Nie przynosił pokoju, lecz tworzył śmiertelną pustkę, przestrzeń, którą wkrótce wypełni zazdrość, podejrzenia i mroczne intrygi Jej poświęcenie, w swojej tragicznej naiwności, nie było rozwiązaniem, lecz katalizatorem nadchodzącej burzy Część III: Kiedy Puka Uraza – Pojawienie się Bahar.Gdy tylko Kuzey zamierzał coś jeszcze powiedzieć, dźwięk z zewnątrz przerwał ciężką ciszę w pokojuKroki. Nie były to lekkie, spokojne kroki pielęgniarki, ale pospieszne, ciężkie, pełne gniewu Dźwięk stawał się coraz głośniejszy, jak bęben wojenny zwiastujący atak. Cień przemknął przez szparę w drzwiach, sprawiając, że zarówno Kuzey, jak i Sıla mimowolnie wstrzymali oddech Atmosfera w pokoju nagle się zmieniła.Smutne napięcie między nimi zostało zastąpione innym rodzajem napięcia, ostrzejszym, bardziej niebezpiecznym Drzwi otworzyły się gwałtownie. Bezszelestnie, bez ostrzeżenia. Ale postać, która pojawiła się w progu, była jak grom z jasnego nieba Stała tam Bahar.Narrator nie powiedziałby po prostu, że Bahar przyszła. Narrator zmusiłby cię, byś ją zobaczył, poczuł Miała na sobie jaskrawoczerwoną sukienkę, kolor namiętności, ale także niebezpieczeństwa i krwi Makijaż na jej twarzy był starannie wykonany, ale mocno pomalowane usta nie ukrywały drżących z gniewu kącików, a gruba warstwa pudru nie kryła zmęczenia i niepewności w jej oczachJej postawa była sztywna jak posąg, ręce zaciśnięte wzdłuż boków, a pomalowane na czerwono paznokcie wbijały się w dłonie Jej spojrzenie było jak sztylet, przeszywające pokój. Prześlizgnęło się po zdezorientowanej (udawanej) twarzy Sıli, a następnie zatrzymało się, zamarło w jednym punkcie Tym punktem była dłoń Kuzeya, która, choć już nie dotykała dłoni Sıli, wciąż spoczywała bardzo blisko niej na białym prześcieradle Niewielka odległość, ale w oczach Bahar była to otchłań zdrady.Kruche ciepło, romantyczny smutek, który przed chwilą istniał między Kuzeyem a Sılą, natychmiast zniknął, wyssany przez lodowaty chłód emanujący od BaharCisza nie była już tęsknotą. Stała się oskarżeniem. Każda upływająca sekunda ciszy była potwierdzeniem winy Kuzeya, niechcianej egzystencji Sıli i bólu samej Bahar Pojawienie się Bahar nie było zwykłym pojawieniem się intruza.Była ucieleśnieniem brutalnej rzeczywistości, o której Kuzey i Sıla na chwilę próbowali zapomnieć Była przypomnieniem o obrączce na palcu Kuzeya, o akcie małżeństwa, o prawnych i społecznych więzach, które dusiły ich miłość Tytuł tej tragedii był już ustalony: “Ożenił się z Bahar, ale kochał Sılę”. Jej miejsce w tej historii zostało określone od samego początku: zdradzona żona Jej niepewność nie była bezpodstawna.Jej małżeństwo było częścią planu jej matki, Cavidan, narzędziem do związania Kuzeya, a nie wynikiem miłości Wiedziała o tym. Wiedziała, że jest tylko zastępstwem, tymczasowym rozwiązaniem. A teraz “duch” prawdziwej miłości powrócił, grożąc odzyskaniem jedynego miejsca, jakie miała, nawet jeśli to miejsce było puste i pozbawione miłości Dlatego, wchodząc do tego pokoju, nie przyniosła ze sobą tylko zazdrości.Przyniosła ból, upokorzenie i desperację kobiety zapędzonej w róg, walczącej o obronę swojego terytorium, nawet jeśli była to tylko jałowa ziemia Część IV: Słowa jak Ostrza – Bezpośrednia Konfrontacja.Bahar nie krzyczała. Przynajmniej jeszcze nie Jej wściekłość była zbyt wielka, by wybuchnąć od razu. Musiała zostać wydestylowana, skondensowana w najczystsze krople jadu Powoli weszła do pokoju, a stukot jej obcasów o podłogę rozbrzmiewał sucho, każdy krok był uderzeniem bębna w piersiach Kuzeya i Sıli Zatrzymała się u stóp łóżka, skrzyżowała ramiona na piersi, a na jej ustach pojawił się ironiczny uśmiech Jej wzrok utkwiony był w Sıli, która kurczyła się pod kocem, odgrywając rolę słabej istoty”Och, popatrzcie, kto tu jest,” głos Bahar był cichy, ale ostry jak brzytwa. “Biedna siostrzyczka z amnezją Cóż za dogodny zbieg okoliczności. Zawsze, gdy się pojawiasz, moje życie wywraca się do góry nogami A tym razem wybrałaś bardzo kreatywny sposób na powrót. Amnezja. Godne podziwu.” Kuzey zerwał się na równe nogi, stając między Bahar a Sılą. “Bahar, przestań.Co ty mówisz? Ona jest chora “.”Chora?” Bahar wybuchnęła śmiechem, gorzkim i pełnym zjadliwości. “Owszem, jest chora Na chorobę zwaną Kuzey! Chorobę, na którą najwyraźniej nie ma lekarstwa!”.Wtedy, jak pęknięta tama, wszystkie stłumione emocje Bahar wylały się na zewnątrz Odwróciła się gwałtownie w stronę Kuzeya, jej oczy były przekrwione i pełne łez.Ironiczny uśmiech zniknął, zastąpiony wyrazem skrajnego bólu Jej głos załamał się, to już nie była ironia, ale krzyk z głębi serca.”OŻENIŁEŚ SIĘ ZE MNĄ, ALE KOCHASZ JĄ!” To zdanie zawisło w powietrzu, odbijając się echem w każdym kącie pokoju, uderzając w uszy całej trójki To była naga prawda, prawda, którą wszyscy znali, ale nikt nie odważył się jej wypowiedzieć Kuzey zamarł. Co mógł powiedzieć? Jakakolwiek wymówka byłaby kłamstwem.Jakiekolwiek milczenie byłoby przyznaniem się do winy Bahar nie dała mu szansy na odpowiedź. Podeszła bliżej, stając z nim twarzą w twarz, a łzy zaczęły spływać po jej policzkach, rozmazując idealny makijaż “Odpowiedz mi, Kuzey! Czy wiesz, jak to jest leżeć co noc obok mężczyzny, którego umysł, serce i dusza są gdzie indziej? Czy wiesz, jak to jest być jego prawną żoną, nosić jego nazwisko, mieszkać w jego domu, ale czuć się jak osoba trzecia we własnym małżeństwie?” Wskazała na Sılę, która drżała w łóżku. “Przez nią! Wszystko przez nią! Starałam się, KuzeyBóg wie, że się starałam. Starałam się być dobrą żoną. Starałam się, żebyś mnie pokochał Ale co ja mogę zrobić? Mogę walczyć z całym światem, ale jak mam walczyć z duchem? Duchem, który nieustannie krąży w twoim umyśle, w twoim sercu!” Jej głos załamał się od szlochu.”Jestem Bahar! Jestem twoją żoną! Nazywam się Bahar! Słyszysz? Nie jej cień! Nie jej zastępstwo!” Kuzey był w potrzasku. Rozdarty między grzeszną miłością do Sıli a odrobiną obowiązku i litości dla Bahar Wyciągnął rękę, chcąc dotknąć jej ramienia, by ją pocieszyć, ale cofnął ją w pół drogi “Bahar, nie rób tego,” powiedział, ale jego słowa były słabe i nieprzekonujące. “To nie jest tak, jak myślisz Sıla. ona potrzebuje naszej pomocy.”.”Naszej pomocy?” Bahar znowu się roześmiała, a jej śmiech brzmiał teraz jak płacz “Nie, Kuzey. Ona nie potrzebuje pomocy. Ona potrzebuje ciebie. I już cię ma. Nawet jeśli udaje, że nie pamięta, kim jesteś, wciąż cię ma Spójrz! Jesteś tu, przy niej, martwisz się o nią, podczas gdy twoja prawna żona stoi tu jak idiotka!” Podczas tej ognistej konfrontacji Sıla milczała.Perfekcyjnie odgrywała rolę zdezorientowanej i przestraszonej osoby z amnezją Patrzyła to na Bahar, to na Kuzeya, z szeroko otwartymi oczami pełnymi konsternacji Ale to była tylko fasada. Wewnątrz burza była jeszcze gwałtowniejsza niż krzyki Bahar Każde oskarżenie Bahar było jak sztylet wbijany prosto w jej serce, ponieważ wiedziała, że wszystkie są prawdziwe To ona była przyczyną bólu swojej siostry.Jej milczenie nie było tylko częścią przedstawienia, było także karą, którą sama na siebie nałożyła Zasłużyła na to. Zasłużyła, by słyszeć te słowa, by znosić ten ból za to, że ośmieliła się pokochać mężczyznę swojej siostry Ta konfrontacja była złożoną siecią splątanych celów i konfliktów.Kuzey chciał poznać prawdę od Sıli, jednocześnie chroniąc ją przed gniewem Bahar, ale utknął między miłością a obowiązkiem Bahar chciała potwierdzić swoją pozycję żony, zmusić Kuzeya do zmierzenia się z prawdą, ale w głębi duszy pragnęła tylko miłości i zmagała się z uczuciem upokorzenia A Sıla, której celem było utrzymanie teatru amnezji, by chronić innych, musiała stawić czoła straszliwemu wewnętrznemu konfliktowi między pragnieniem bycia z Kuzeyem a przekonaniem, że jej poświęcenie jest słuszne Słowa stały się bronią, a w tej bitwie nie było zwycięzców, tylko krwawiące serca Część V: Echa Złamanego Serca – Skutki Bitwy.Po wyładowaniu całej swojej wściekłości i bólu, Bahar nie miała już siły, by zostaćSpojrzała na Kuzeya po raz ostatni, spojrzeniem pełnym rozczarowania, urazy i desperackiej miłości Potem odwróciła się, nie mówiąc już ani słowa, i wybiegła z pokoju. Trzask zamykanych drzwi zabrzmiał jak wystrzał, kończąc konfrontację, ale otwierając nowy rozdział roztrzaskanej ciszy Burza minęła, pozostawiając za sobą straszliwe zniszczenia.Nie musząc już grać przed Bahar, silna fasada Kuzeya runęła Zachwiał się, cofnął o kilka kroków i opadł na krzesło, jego ciało było ciężkie. Ukrył twarz w dłoniach, palce zacisnęły się na włosach Krzyki Bahar wciąż dźwięczały mu w uszach, ale najbardziej bolał go nie jej gniew, lecz prawda zawarta w jej słowach Poniósł klęskę. Nie udało mu się być dobrym mężem.Nie udało mu się ochronić kobiety, którą kochał Zranił obie najważniejsze kobiety w swoim życiu. Był tchórzem, uwięzionym w pułapce, którą sam sobie i okolicznościom stworzył Po dłuższej chwili podniósł głowę, jego oczy były zaczerwienione, a spojrzenie skierowane na Sılę Teraz byli już tylko we dwoje, twarzą w twarz z nagą prawdą o tej zakazanej miłości W jego głosie nie było już ani twardości, ani próby udawania, był to tylko błagalny szept, złamany i pełen rozpaczy “Sıla,” wymówił jej imię, a dźwięk uwiązł mu w gardle. “Proszę. nie rób tego więcejNie wierzę ci. Nie wierzę w ani jedno słowo.”.Wstał i powoli podszedł do łóżka. Ukląkł obok niej, patrząc na nią wzrokiem tonącego, który szuka koła ratunkowego “Wiem, że wciąż tam jesteś. Moja Sıla. Wiem, że wciąż pamiętasz. Spójrz na mnie, Sıla Spójrz mi prosto w oczy i powiedz, że niczego nie pamiętasz.Okłam mnie, ale proszę, spójrz mi prosto w oczy, kiedy to mówisz “.To była największa próba dla Sıli. Mogła oszukać cały świat, ale nie mogła oszukać oczu Kuzeya, oczu, które kiedyś były całym jej światem Próbowała zachować obojętny wyraz twarzy, ale jej serce krzyczało. Błagał ją, a ona nie mogła mu dać tego, czego chciał Bo gdyby się przyznała, gdyby pozwoliła murowi runąć, całe jej poświęcenie poszłoby na marne Ból Bahar stałby się jeszcze głębszy. Wszystko stałoby się jeszcze gorsze.Spojrzała na niego i w tej chwili przegrała Nie mogła się już kontrolować. Jedna łza, gorąca i słona, spłynęła z kącika jej oka po policzku Tylko jedna łza, ale zawierała w sobie całą jej miłość, ból, poświęcenie i rozpacz Szybko otarła ją ręką, jej głos drżał, próbując trzymać się swojej roli. “Ja. przepraszam Ja tylko. po prostu trochę się boję po tym, co. co powiedziała ta kobieta.”.Ale było już za późno Kuzey widział tę łzę. Dla niego była ona silniejsza niż jakiekolwiek wyznanie. Była odpowiedzią na wszystkie jego pytania Jego Sıla wciąż tam była. Cierpiała, tak samo jak on.Słowa stały się bezużyteczne Prawdziwa komunikacja między nimi odbywała się teraz na głębszym, niewerbalnym poziomie Załamanie Kuzeya mówiło o jego miłości wyraźniej niż jakiekolwiek przysięgi.A łza Sıli była niezaprzeczalnym wyznaniem Ich miłość, w tej ciszy i drobnych gestach, ukazała się w sposób tragiczny i bardziej autentyczny niż kiedykolwiek Scena kończy się ich bolesnym impasem. Kuzey klęczy na podłodze, patrząc na nią ze złamanym sercem Sıla leży w łóżku, odwrócona, próbując powstrzymać kolejne łzy, które grożą wypłynięciem Są tak blisko siebie, a jednak dzieli ich cały wszechświat.Oboje są więźniami we własnych celach i żadne z nich nie ma klucza, by uwolnić drugie Część VI: Obserwator w Cieniu – Ruch Cavidan.Podczas gdy tragedia złamanych serc rozgrywała się w dusznym szpitalnym pokoju, gdzieś indziej, w zupełnie przeciwstawnej przestrzeni, gra była nadal kontrolowana przez zimną rękę Cavidan siedziała w swoim luksusowym salonie, światło kryształowego żyrandola padało na nią, rozświetlając drogie meble Miała na sobie elegancką jedwabną suknię, jej postawa była całkowicie spokojna, jakby nic na świecie nie mogło jej poruszyć Sączyła ziołową herbatę, której delikatny aromat unosił się w powietrzu, co stanowiło ironiczny kontrast z emocjonalnym chaosem, który właśnie miał miejsce w szpitaluJej telefon zawibrował. Spojrzała na ekran, a na jej ustach pojawił się ledwo zauważalny uśmiech To była Bahar.Odebrała, jej głos wciąż był równy, bez śladu niepokoju. “Halo, córeczko “.Po drugiej stronie słuchawki rozległ się szloch Bahar, przeplatany urywanymi opowieściami o konfrontacji, o Kuzeyu, o Sıli Cavidan słuchała cierpliwie, nie przerywając, nie pocieszając. Słuchała nie sercem matki, ale umysłem stratega Każde słowo Bahar było tylko fragmentem danych, informacją do przeanalizowania.Kiedy Bahar zakończyła swoją opowieść wśród szlochu, Cavidan odezwała się powoli, jej głos był zimny jak lód “Głupia dziewczyno. Łzami nie zatrzymasz mężczyzny. Trzeba działać.”.Rozłączyła się, nie dając Bahar szansy na odpowiedź Ból jej córki nie był w tej chwili jej zmartwieniem. Był tylko uciążliwością, znakiem, że jej plan wymaga korekty Odstawiła filiżankę, jej długie palce lekko stukały o lśniącą powierzchnię drewnianego stołu Jej umysł był całkowicie skupiony na głównym zagrożeniu: Sıli.Ta dziewczyna wciąż stanowi zagrożenie, pomyślała Ta amnezja jest zbyt podejrzana. Zbyt wygodna. Niezależnie od tego, czy jest prawdziwa, czy fałszywa, jej obecność jest solą w oku Sprawia, że Kuzey nie może odejść, budzi w nim litość i starą miłość. Trzeba znaleźć sposób, by na zawsze pozbyć się tej dziewczyny Rozważała następny ruch.Może nadszedł czas, by ponownie wykorzystać Alpera, użytecznego pionka w rozdzielaniu Kuzeya i Sıli w przeszłości A może potrzebny jest bardziej subtelny plan, nowa pułapka, która nie pozostawi śladów Istnienie Sıli podważało fundamenty imperium, które próbowała zbudować dla swojej córki A Cavidan nigdy na to nie pozwoli.Konfrontacja trójki w szpitalu, z całym jej bólem i cierpieniem, w oczach Cavidan nie była tragedią miłosną Była to tylko mała bitwa w znacznie większej wojnie. Wojnie nie między sercami, ale między prawdziwą miłością a społecznymi intrygami, między szczerymi emocjami a ambicją i władzą Kuzey, Bahar i Sıla byli tylko pionkami na jej szachownicy, a ona była graczem.Ostatnia scena to zbliżenie na twarz Cavidan Podniosła filiżankę, wzięła kolejny łyk. Na jej ustach powoli pojawił się zadowolony i zimny uśmiech W jej oczach błysnęło ostre, wyrachowane spojrzenie.”W grze miłości i władzy, złamane serca są tylko pionkami do poświęcenia A gracz. jeszcze nie wykonał swojego ostatniego ruchu.”